نوحه‌خوان بر فراز منبر بر سر و صورت می‌کوبد و اشک می‌ریزد
سینه‌زن‌ها هروله‌کنان ذکر "علمدار" گرفته‌اند...
ما هم با اشک، چادر مشکی‌مان را محکم‌تر می‌گیریم و به سینه می‌کوبیم در عزای اشرف الناس، پسر علی و فاطمه ع ...
لحظه‌ای به فکر فرو می‌روم که این اشک‌ها و لبیک‌ها ما را در این زمانه به کجا می‌برد؟!
آیا ما هم مثل عموی آقای صاحب‌الزمان عج می‌توانیم در اوج ناامیدی و یاس باز هم فعال و راضی باشیم؟! زندگی ما پر از این لحظه‌های ناامیدی ابالفضل ع است که ما را به انفعال و رخوت می‌کشد.
نمی‌شود هم مدعی تولی باشیم هم منفعل!
بی ادعای منفعل بودن چی؟!
اگر انتخاب‌تون این هست؛ خب محترمه
آخه کسی هست که ادعایی میکند و ... منفعل میشود..
چه میدانم! شاید دلیلش این بوده که دلیل نداشته..
فردا لحظه ابالفضل است..
من منتظر ارسال فایل سخنرانیتون هستم. نمیدونم چرا اینقد مقاومت!؟
دلیلی به ارسال برای افرادی که نمیشناسم نمی بینم!
نمیشناسید یا نمیخواهید بشناسید!!!
چرا تصور کردید بنده علم غیب دارم؟!
حالا نشناختید هنوز؟!
خیلی آشناست اما دقیق به جا نیاوردم متاسفانه