حلقه دوزخ

اگر چون رود می خواهد که با دریا بیامیزد

بگو چون چشمه بر زانو گذارد دست و برخیزد

به حرف دوستان از دست من دامن مکش هرچند

به ساحل گفته اند از صحبت دریا بپرهیزد

چه بیم از دیگران؟ در چشم مردم بوسه می گیریم

که با این معصیت ها آبرو ما نمی ریزد

بیا سر در گریبان هم از دنیا بیاساییم

مگر ما را خدا «باهم» در آن دنیا برانگیزد

در این پیرانه سر ٬ سجاده ای دارم که می ترسم

خدا با آن مرا از حلقه دوزخ بیاویزد

مرا روز قیامت با غمت از خاک می خوانند

چه محشر می شود مستی که از خواب تو برخیزد*

ته نوشت : ...

*فاضل نظری