فطرس

ای کشته‌ی شیوخ مقدس‌نما، حسین (ع)!

فطرس

ای کشته‌ی شیوخ مقدس‌نما، حسین (ع)!

کهربا

 

 

 

من نه خود می روم٬ او مرا می کشد 

کاه سرگشته را کهربا می کشد

فطرس 7 اردیبهشت 1388 ساعت 10:55 ب.ظ
نظرات 5 + ارسال نظر
فاطمه 8 اردیبهشت 1388 ساعت 06:42 ب.ظ http://www.kohn-e-sarbaz.blogfa.com

تا یاد تو در این غزل ساده جان گرفت
در راه شام باز دل کاروان گرفت
یخ زد فرات علقمه در خاک و خون تپید
مشک تو با سکوت بیابان زبن گرفت
وقتی شکاف ماه تو را بوسه های تیغ
خورشید آسمان عطش ناگهان گرفت
بر گرد از فرات که مانند خیمه ها
در حسرتت دوباره دل کودکان گرفت
آقا تو ماه بودی و مولات آسمان
آخر تو را چگونه شب از آسمان گرفت

یا حق

شاهده 8 اردیبهشت 1388 ساعت 10:16 ب.ظ

هو الشهید

هیچ کس به خویشتن ره نبرد به سوی او
بلکه به پای او رود ، هر که رود به سوی او

التماس دعا

او سرسپرده می خواست
ما دل سپرده بودیم ...

محمد 8 اردیبهشت 1388 ساعت 11:19 ب.ظ http://www.hubut.blogsky.com

امیدوارم با خون خدا محشور باشی.از عکس زیبای حرم عشق، لذت بردم.محمد

منهاج 11 اردیبهشت 1388 ساعت 03:17 ب.ظ http://www.molayam.parsiblog.com/

باسمک یا الله.
خرمن سوختگان را همه گو باد ببر...

هم سنگر 13 اردیبهشت 1388 ساعت 02:46 ب.ظ

مرا گفنی بیا چون سوی خود می خوانمت اما/در این می خوانمت عشق است یا اتش نمی دانم!سنگر قشنگی داری...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد