چهل روز گذشت اما نه به راحتی...
سخت ترین قسمت روضه سیدالشهدا (ع) روضه اسارت است و آنکس که ره به معرفتش ببرد به حقیقت دست یافته است. لذا پیاده روی اربعین با خانواده، معرفتی میخواهد که هرکس را توان درکش نیست.
میاد خاطراتم جلوی چشام .... من اون خستگی تو راهو میخام
میخاستم مثه اهل بیت حسین ..... با اهل و عیالم پیاده بیام
***
آقای مهربان!
این روزها بین زائرانی یا مقیم بین الحرمین نمی دانم اما دل جامانده را ... گاهی ... نگاهی!
*برای کسی که هرگز حقیقت را عریان نکرده است، کوچکترین تلنگرها هم مثل پتک بزرگی است که بر سر عاطفه اش فرود میاید! حواسمان باشد...
سرنیزه ای که قلب مرا بارها شکست
ازدختران تو چقدر دست و پا شکست
دروازه غلغله است به دادم برس حسین
بین سرو صدا کمرم بی صدا شکست
ماراشناختند ولی خیره میشدند
قلبم ز چشم طایفه ای آشنا شکست
زخم عمیق روی سرم را نگاه کن
باور نمیکنی که بگویم کجاشکست
من محو پیچ و تاب سرت روی نی شدم
سنگی به من رسیدو سرم بی هوا شکست
یک عده دور محمل ما رقص میکنند
بغض گلوی غافله را خنده ها شکست
نان بین کودکان حرم پخش میکنند
خیرات اهل شهر غرور مرا شکسj
پیشانیت شکسته پیمبر شدن بس است
با تشنگی معادل لشگر شدن بس است
وقتی که اسب سمت خطر میبرد تو را
فکر دفاع باش، دلاورشدن بس است
با پهلوی تو نیزه مدارا نمیکند
آیینه دارِ پهلوی مادر شدن بس است
از نیزه کاریِ بدنت زجر میکشم
فیروزه اصیل، مشجّر شدن بس است
بوی تنت به خیمه ى لیلا رسید علی
تا دق نکرده است معطّر شدن بس است
این دردها بخاطر خوش قد و قامتیست
زخم است بند بند تو، اکبر شدن بس است
از یک طرف زیادی و از یک طرف کمی
کمتر شدن بس است، مکرّر شدن بس است
داغ غمت بروی دلم تا قیامت است
حمل تنت برای عباهم مصیبت است
برای کسی که هرگز حقیقت را عریان نکرده است،..
حواسمان باشد...!!